Кайчакларда бу язмышны булмый шул аңлап,
Сине түгел, үз-үземне яшим мин алдап.
Үзем юк дигән булсам да, син миңа кирәк,
Бер-берсенә каршы килә акыл һәм йөрәк.

Күңлемдәге теләкләрне гөлләргә үреп бирәм.
Гөлгә күмеп, бүген сине "Кадерлем минем”, - диям.
Туган көнең белән котлыйм, җырлар язам бүләккә
Син гүзәлем, гүзәлкәем, матур бүген бигрәк тә.

Язмыш микэн безне очраштырды?
Юлларыбыз килеп кисеште,
Кузлэребез меннэр арасыннан
Бер беребезне табып куреште.

Язмыш микән безне очраштырды? 
Юлларыбыз килеп кисеште,
Күзләребез меңнәр арасыннан
Бер берләрен табып күреште.

Назлы яз жиледэй килеп керден, 
Яме беткэн минем доньяма.
Таш йорэккэ сою булэк иттен,
Яшэу дэрте бирден син ана.

Кем язган сон бу тормышны, 
Кем китабын укыган?
Берэулэр яши горлэтеп,
Кемнэрдер артта калган.
Кемгэдер биргэн барын да,
Матурын, рэхэтлеген.
Кайберлэре анламыйлар
Нигэ дип яшэгэнен.

Жир йозендэ тормыш тагын бер кат
Бирелсэ, бирер идем шул гомеремне мин этиемэ.
Яраткангамы эллэ сине шулай озелеп,
 Кыен никтер буген минем кунелемэ.

Матур жырлар жир йозендэ куп языла,
Бу жырымны багышладым дусларыма.
Сез булганда гына яшэу рэхэт мина,
Сез булганда гына горли минем донья.

Бер ялгызым басып торам
Анламыйча ни булганын.
Сойлэсэм дэ, анламассыз,
 Йорэгемнен ник тулганын.

Тэрэзэгэ козге янгыр сибэли
Узэклэрне сагыну озгэли
Миндэ дэ бит кайгы хислэре
Янгыр юды синен эзлэрне